Met 33,5 week verloor ik ineens vruchtwater. Een hoge vliesscheur, zo bleek later. Ik had me op van alles voorbereid, maar hier had ik nog nooit van gehoord. Op internet vond ik nauwelijks persoonlijke verhalen en ook in mijn omgeving kende niemand langdurig gebroken vliezen. Ik heb lang getwijfeld (om precies te zijn een jaar), of ik dit verhaal wel wilde delen. Ik vind het namelijk best intiem. Maar vandaag vertelde een vriendin van mij, dat haar vriendin nu precies hetzelfde doormaakt. En dat zij ook op zoek was naar herkenning. Toen besloot ik dat dit het moment was, om mijn verhaal te delen.
Zondag 25 september 2016
Het was een zonovergoten dag. ’s Middags zat ik nog gezellig met mijn vriendinnen te lunchen bij de Harbour Club Kitchen. En ’s avonds besloot ik lekker op tijd naar bed te gaan. Ik was inmiddels 33,5 week zwanger en de volgende dag zou de laatste week voor mijn verlof starten. Ik wilde goed uitgerust zijn om de laatste dingen af te ronden. Om 21:00 uur dook ik mijn nestje in.
Maar om 22:00 uur werd ik alweer wakker. Ik moest naar het toilet. Dit kwam wel vaker voor, met die steeds groter wordende buik. Maar toen ik uit bed stapte, stroomde het ineens wat harder dan ik wilde. Eenmaal op de wc zag ik het. Dit leek wel vruchtwater. Met bloed. Ik riep mijn man, die meteen besloot om de verloskundige te bellen.
Het duurde niet lang of ze stond op de stoep en ze constateerde inderdaad vruchtwaterverlies. Haastig belde ze naar verschillende ziekenhuizen voor een plekje. Het werd het Lucas Andreas. Met een half ingepakte vluchtkoffer (want ik had natuurlijk nog niks klaar staan), vertrokken we.
Een nacht op de bevalkamer
Eenmaal in het ziekenhuis werd ik aangesloten op het CTG-apparaat. Dit apparaat meet de hartslag van de baby en de weeënactiviteit. Alle controles waren gelukkig positief en de baby maakte het goed. Maar omdat ik beginnende weeën had, werd ik voor die nacht ondergebracht in een bevalkamer.
Ik denk dat je binnen nu en 24 uur gaat bevallen
Een spannende tijd brak aan. Hoe zou de nacht verlopen? De arts vertelde ons dat ik waarschijnlijk binnen nu en 24 uur zou bevallen. Ik stelde me voor hoe ons kleintje in de couveuse lag. Met 34 weken was dit toch een scenario waar we rekening mee moesten houden. Ik sliep die nacht slecht.
Geen weeënremmers meer
Omdat ik mogelijk zou gaan bevallen, lag ik de hele nacht aan de hartmonitor. Vanaf 34 weken worden er geen weeënremmers meer gegeven. Maar gelukkig bleken de weeën de volgende ochtend uit zichzelf te zijn weggeëbd. Mijn lichaam had het, voor nu, zelf opgelost. Halverwege de dag werd, na een aantal controles, besloten om te verhuizen van de beval- naar de kraamkamer. Helaas zorgde deze verhuizing (die slechts een paar meter lopen was), opnieuw voor vruchtwater- en bloedverlies. Waardoor ik nog een nacht moest blijven.
Toch naar huis
Toen alles stabiel bleef werd er, na 3 dagen ziekenhuis, besloten dat we naar huis mochten. Een spannend idee, want hoe zou het gaan met mijn langdurig gebroken vliezen? Nu kwam de zorg volledig op mijn lieve man aan. Ik merkte dat hij een behoorlijke verantwoordelijkheid voelde. Thuis mocht ik niet anders dan liggen en ik kreeg dagelijks bezoek van een verloskundige. Ze maakte iedere dag een CTG-scan. Daarnaast moest ik drie keer per dag mijn temperatuur opnemen, in verband met infectiegevaar door de gebroken vliezen. (Artsen herkennen een infectie doordat je temperatuur plotseling omhoog gaat en je dus koorts krijgt).
Geduld is een schone zaak met langdurig gebroken vliezen
En toen begon het grote wachten. Met uitzondering van douche- en toiletbezoekjes deed ik niet anders meer dan liggen. Ik had mijn zwangerschapsverlof natuurlijk heel anders voorgesteld. Alle leuke afspraakjes werden uit de agenda geschrapt. Een zwangerschapsshoot, een draagconsult, mijn laatste yogalessen en uit eten met mijn man. Het kon allemaal niet door gaan door de langdurig gebroken vliezen. Gelukkig kwam er iedere dag iemand langs om te helpen met het huishouden, het bereiden van de lunch of gewoon om mij gezelschap te houden. Ook voor mijn man was dit heel erg fijn. Want een fulltime baan plus ineens mantelzorger zijn, dat is natuurlijk niet niks. Ik blijf voor altijd dankbaar voor de enorme steun van familie en vrienden in die periode.
Uiteindelijk hebben de kleine en ik, het samen nog 3 weken (liggend) volgehouden. Met 36,5 week werd, gezond en wel, onze lieve Cas geboren. Geduld is een schone zaak, zo blijkt.
Heb jij ook langdurige vliezen (of iets vergelijkbaars) meegemaakt? Deel dan onder dit blog je ervaringen. Je vindt mijn verhaal ook op de blog van Zwangerschapsloket.nl
[button url=”https://www.asz.nl/patienten/patientenvoorlichting/folders/bevalling/langdurig_gebroken_vliezen.pdf”]Meer weten over langdurig gebroken vliezen? Klik dan hier[/button]
6 Comments
Kirsten Huisman
oktober 6, 2017 at 8:59 pmJeetje Gerdine. Opeens kwam ik je tegen.. grappig! Lang geleden samen op de basisschool en nu bij toeval een blog van je tegen komen. Mooi omschreven! Ik ben afgelopen feb plotseling bevallen met 29.3 nadat spontaan mijn vliezen braken. We hadden gehoopt dat onze man nog even wilde blijven zitten maar helaas.
Goed om zo je verhaal te delen!
Liefs
Gerdine
oktober 8, 2017 at 12:04 pmWauw Kirsten, zo toevallig. Leuk om je hier tegen te komen. Maar wat heftig dat jullie mannetje al met 29 weken is geboren. Dat moet een hele spannende tijd zijn geweest. Hopelijk gaat alles goed met hem (en met jou 🙂 )
Milou
november 3, 2017 at 11:08 pmHoi Gerdine, zou je je verhaal eventueel op zwangerschapsloket willen delen?Zwangerschapsloket.nl is een no nonsense informatie platform voor zwangeren en moeders. We werken samen met medisch specialisten en bloggers. Juist om die herkenning te bieden. Ik hoor het graag! Groet Milou
Gerdine
november 4, 2017 at 3:00 pmHi Milou,
leuk dat jullie mij gevonden hebben. Ik sta er voor open om mijn verhaal te delen. Fijn om daarmee nog meer herkenning te kunnen bieden aan andere meiden. Bij de plaatsing wil ik wel graag een aantal dingen vermeld hebben:
– de naam van mijn blog + link
– een link naar mijn Instagram
– een link naar mijn Facebook pagina
Wanneer zouden jullie het graag willen plaatsen?
Groet, Gerdine
Anna
april 24, 2022 at 4:24 pmTnx voor delen Gerdine. Ik zit er nu middenin (34.1, vliezen gebroken met 33.6). Morgen hoor ik of ik naar huis mag met dagelijkse controles, maar zoals je zelf ook wel zal herkennen leef je nu per minuut ipv met de dag. Elk moment kan er iets veranderen. Misschien ben ik morgen al mama. Het is super spannend, maar dat is elke bevalling natuurlijk. We zijn in goede handen en ik maak me dan ook geen zorgen.
Groetjes,
Anna
mindfulmoms
augustus 19, 2022 at 6:50 pmHi Anna, ik zie je reactie nu pas. Mijn excuses hiervoor! Ik ben heel benieuwd hoe het uiteindelijk gegaan is allemaal. Hopelijk is het allemaal goed gekomen en kunnen jullie nu heerlijk genieten van jullie kleintje. Liefs, Gerdine