Toen ik net mijn rijbewijs had, was ik als de dood om auto te rijden. Ik ging nog liever een uur met het OV, dan een half uur met de auto. Dat ik uiteindelijk toch met de auto op roadtrip zou gaan, had ik nooit kunnen bedenken.
“Het is gewoon een kwestie van doen”
Ik weet het moment nog goed dat ik in één keer mijn rijbewijs en mijn theorie haalde. Ik was natuurlijk heel erg blij. Maar tegelijkertijd dacht ik: ‘Ohjee… en nu?’. Hoe kon ik nou de weg op gaan, terwijl ik (voor m’n gevoel) nog niet eens goed kon autorijden? En stel je voor, dacht ik altijd, dat ik in een situatie zou komen, waar ik niet uit zou komen. Een hellingproef of een enge parkeergarage bijvoorbeeld.
Mensen zeggen wel eens: ‘je leert pas autorijden, nadat je je rijbewijs hebt’. Maar in mijn hoofd klopte dat gewoon niet.Het angstzweet brak me de avond van tevoren al uit, als ik wist dat ik de volgende dag met de auto zou moeten. ‘Het is gewoon een kwestie van doen’, zeggen mensen dan. Nou, zo gewoon vond ik dat niet.
De lease-auto. De lifesaver
Ik had in ieder geval wel een doel voor ogen. Ik wilde het niet zo ver laten komen, dat ik uiteindelijk een rijangstcursus nodig zou hebben. En ik wilde ook niet pas auto leren rijden als ik kinderen had.
Toen mijn werkgever me een lease-auto aanbood, wist ik dat dit alles bepalend zou zijn. Óf ik koos voor de lease-vergoeding en bleef mijn angst vrolijk ontlopen, door dagelijks met de trein te gaan. Óf ik koos ervoor om mijn angst aan te pakken. Ik ging voor het laatste.
De eerste keer dat ik met de auto van Amsterdam naar Groningen moest voor mijn werk was een behoorlijke drempel. Maar toen ik er eenmaal was, was ik super blij! Er viel een last van me af. Al dacht ik stiekem wel: ‘Jaja…en nu nog terug…’. Vanaf toen realiseerde ik me, dat het nu een kwestie van doorpakken was.
‘Gewoon’ op roadtrip
Nu ik sinds 1,5 jaar mijn angst heb overwonnen, pak ik ‘gewoon’ de auto. Voor de een de normaalste zaak van de wereld, voor mij een hele overwinning.
Een aantal weken geleden zijn we op roadtrip geweest door Europa. Dit had ik 1,5 jaar geleden, nooit kunnen bedenken. We hebben ontzettend veel gezien: acht landen in slechts 2 weken en zeker met zo’n babybuik is de auto een heerlijk vervoersmiddel. Je kunt lekker je eigen tempo bepalen en dat is natuurlijk heel handig als je ieder uur naar de wc moet 😉
Ik realiseer me nu eindelijk wat voor vrijheid een auto me geeft.
Roadtrip – Frankrijk + 22 weken buikje
Roadtrip – Oostenrijk
Roadtrip – Slovenië + 23 weken buikje
No Comments