Ik zal er maar eerlijk voor uit komen. Ik vond het moederschap in het begin best intens. Je denkt dat je je fantastisch hebt voorbereid. Maar als je kindje er eenmaal is, realiseer je je ineens dat die ene vriendin die al 2 kinderen heeft, al die tijd gelijk had. ‘Je weet pas hoe het is, als je echt moeder bent’.
Op sommige dagen dacht ik; wat is er met mijn leven gebeurd? De eerste weken met onze kleine leefde ik van voeding naar voeding en van poepluier naar poepluier. Ik had al die romantische babyfoto’s op Instagram toch verkeerd begrepen denk ik. Ik was een wandelende (emotionele) melkfles geworden. Opgesloten tussen de vier muren van ons huis. Waar was de oude Gerdine gebleven? I totally lost my Mojo. Want even serieus, de eerste weken met een baby, leef je echt niet alleen maar op een roze wolk.
Ik geef je daarom mijn beste tips 😉 :
Volg je gevoel
Alleen jij weet wat het beste is voor je kindje. Samen slapen? Veel dragen in een draagdoek? Doe wat goed voelt. Ieder kind is anders. En nee, je kunt een baby niet ‘verpesten’. Vertrouw op je moederinstinct. Dan kan je het eigenlijk niet fout doen.
Andere moeders doen ook maar wat
Want die picture-perfect mama’s op Instagram weten ook heus wel wat huiluurtjes zijn of een poepbroek tot de enkels. Geen één moeder of baby is perfect.
Het is een fase
Het eerste ‘sprongetje’ van Cas… ik wist niet wat me over kwam. Ik dacht dat we een ritme hadden en dat we elkaar begonnen te begrijpen. Maar ineens was alles anders. Hij huilde ontroostbaar, was hangerig en het leek wel alsof hij ieder uur honger had. ‘Wat doe ik fout?’ dacht ik wanhopig. En: ‘gaat het nog wel over?’. Maar geloof me, het is een fase. En ja, het gaat over. (Je hebt dan meestal ongeveer twee weken om je op te laden tot de volgende sprong 😉 )
Accepteren kan je leren
Toen de kleine ’s nachts wat langer achter elkaar ging slapen, kon ik me er in het begin soms best aan ergeren als hij zich ineens weer 4x per nacht meldde. ‘Huh?! Vanaf nu zou je toch doorslapen?’. Al snel realiseerde ik me: geen dag is hetzelfde met een baby. En dat kan je maar beter accepteren. Want dat scheelt heel veel irritatie. Ga dus slapen met het idee dat hij zich misschien wel om de 2 uur gaat melden. Dan kan het alleen maar meevallen 😉
Het komt allemaal van zelf
Oh wat heb ik me soms druk gemaakt om niks (zo blijkt achteraf). Ons lieve mannetje had in het begin moeite om zelf in slaap te komen overdag. En dus sliep hij vaak bij mij in de draagzak. (Lees alles daarover in mijn blog De draagdoek fanaat). Regelmatig vroeg ik me af of het ooit nog wel goed zou komen met dat slapen. Maar echt, het komt van zelf. Geef je kindje de tijd om te wennen aan zijn leven buiten jouw warme buik. Uiteindelijk ging onze kleine langzaam steeds meer slaapjes in zijn eigen bedje doen. En ik ben zo blij dat ik dat niet geforceerd heb.
No Comments